Msze Św.
w niedziele i święta:
7:00, 9:00
11:00 (w Charbielinie; w I niedzielę miesiąca w Dłużynie)
we wtorki:
7:00
w soboty:
18:00 (w I sobotę miesiąca w Charbielinie)
w pozostałe dni powszednie:
18:00
Nabożeństwa:
Adoracja Najświętszego Sakramentu
w czwartki od 17.00 do 18.00.
Od maja do października w Charbielinie w drugi czwartek miesiąca. W I piątek miesiąca od 17.00 do 18.00.
Nabożeństwo Charbielińskie
o godz. 19.00 msza i nabożeństwo od maja do października
(nie ma wtedy Mszy w Dłużynie o 18.00)
Nabożeństwo Fatimskie 13 każdego miesiąca od maja do października w Charbielinie
Nabożeństwo I sobót miesiąca od godz. 17.00 adoracja, medytacja, różaniec i 18.00 Eucharystia w Charbielinie
Nowenna do MBNP
w środy po Mszy Św.
Nabożeństwo do Miłosierdzia Bożego
w piątki po Mszy Św.
Spowiedź Św.
w tygodniu:
pół godziny przed Mszą Świętą
Chrzest Św.
Wymagane dokumenty:
- dwa tygodnie przed terminem zgłasza się rodzic w biurze parafialnym z dokumentami
- akt urodzenia dziecka (odpis z Urzędu Stanu Cywilnego); jeśli rodzice nie mają ślubu przynoszą zupełny akt urodzenia dziecka
- wyciąg z aktu ślubu kościelnego rodziców
- dane o rodzicach chrzestnych (imiona, nazwiska, wiek, wyznanie, zawód, adres zamieszkania)
- zaświadczenia z parafii zamieszkania chrzestnych o praktykowaniu wiary
- jeśli rodzice nie mieszkają na terenie naszej parafii przynoszą zgodę ks. proboszcza parafii zamieszkania
I Komunia Św.
Wymagane dokumenty:
- metryka chrztu dziecka
- jeśli dziecko nie należy do naszej parafii należy przedstawić zgodę własnego proboszcza na przystąpienie do I Komunii Świętej
Bierzmowanie
Wymagane dokumenty:
- metryka chrztu
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie szkolnej lub ostatnie świadectwo katechizacji
- w przypadku osób starszych – świadectwo ukończenia katechizacji szkolnej
Małżeństwo
Wymagane dokumenty:
- aktualne, tj. z datą do pół roku wstecz, metryki chrztu „świeżość” metryki daje pewność, że nie ma mowy o bigamii lub innej nieprawidłowości, ponieważ na metryce chrztu odnotowuje się zawarte małżeństwo kościelne, święcenia lub śluby zakonne, czasem poświadcza się też sakrament bierzmowania,
- dowody osobiste,
- ostatnie świadectwo katechizacji,
- świadectwo bierzmowania (o ile nie odnotowano na metryce chrztu),
- zaświadczenie o uczestnictwie w katechezie przedmałżeńskiej,
- zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągał za sobą również skutki cywilno-prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.
- na trzy miesiące przed datą spisanie proyokołu - umówienie terminu spotkania tel. 603172325
Namaszczenie chorych
W Kościele katolickim Namaszczenie chorych zostało odnowione w wyniku Reformy liturgicznej soboru watykańskiego II. 30 listopada 1972 roku papież Paweł VI wydał na ten temat konstytucję Sacram Unctionem Infirmorum. Współcześnie kładzie się nacisk na znaczenie uzdrawiające namaszczenia. Jak zauważył Katechizm Kościoła Katolickiego, choć w historii udzielania tego sakramentu doszło do ewolucji w kierunku rytu przedśmiertnego, jednak nigdy nie zapomniano o jego mocy przywracania zdrowia ciała i duszy
Do obrzędu używa się oleju chorych (łac. oleum infirmorum), poświęconego przez biskupa w Wielki Czwartek lub przez delegowanego kapłana. Sakrament ten dana osoba może przyjąć wielokrotnie, ilekroć nastąpi u niej znaczące pogorszenie stanu zdrowia (KKK 1515). Jeżeli choroba uniemożliwia spowiedź, łaską sakramentu, jako aktu Kościoła, któremu zostało powierzone zadanie rozwiązywania i związywania (por. Mt 18,18) jest także odpuszczenie grzechów.
Trzy sakramenty, namaszczenie, jako sakrament Ducha Świętego, udzielane razem z poprzedzającą je spowiedzią (= sakramenty uzdrowienia) i następującą po nim Eucharystią – są w pewnym sensie odpowiednikiem Sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego. Z reguły, w pierwszych wiekach Kościoła udzielano ich w następującej kolejności: w czasie Nocy paschalnej najpierw był chrzest, po którym następowało namaszczenie bierzmowania, a następnie ochrzczonych prowadzono na wspólną Eucharystię, włączając ich do wspólnoty Kościoła, jakby byli już w nowo odzyskanym raju.
